احسان حدادى: شايد براى المپيک پاریس هم باشم!
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۰۶۱۷۴
به گزارش "ورزش سه"، احسان حدادی پس از کسب مدال نقره بازیهای آسیایی اظهار داشت: مسابقه خوبی بود، اما یک مقدار بدشانس بودم. در این چند روزی که در چین بودیم از لحاظ کمری مشکلی نداشتم اما قبل از مسابقه درد زیادی داشتم و اگر حتی مانند دو روز قبل بود نتیجه بهتری می گرفتم. با تمریناتی كه داشتم احساس می کردم بالای ۶۴ متر پرتاب داشته باشم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: امیدوارم مسؤلان نگاه ویژه ای به این رشته داشته باشند و در مورد هر رشته ای نظر می دهند در مورد دوومیدانی نظر دادن خیلی سخت است. اینکه بگوییم در پرتاب دیسک و آن در بازی های آسیایی شانس مدال نداريم قطعا ناراحت کننده است.
نایب قهرمان پرتاب دیسک بازیهای آسیایی هانگژو در مورد اینکه آیا برای کسب مدال متحمل فشار بود یا خیر، عنوان کرد: اصلا فشاری روی من نبود چون ۴ بار این مسیر را رفته بودم و طلایی هم بود. امروز با کسی به غیر از خودم رقابت نکردم، رقیبم خودم بودم و توقع از خودم زیاد بود و اگر کمرم اجازه می داد بهتر نتیجه می گرفتم. به هرحال نقره شد و به خود خدا هم گفته بودم که هر مدالی بگیرم، تقدیم خودش میکنم. خودش نقره داد و من هم به خودش تقدیم میکنم. وسط مسابقه هم همه اینها را به خودش گفتم. امیدوارم مردم هم راضی باشند و عذرخواهی می کنم که یک مقدار غمگينانه به پایان رسید. به هرحال هر آمدنی، رفتنی هم دارد و باید از بازی های آسیایی خداحافظی میکردم.
حدادی در مورد اینکه پس از این چه فعالیتی خواهد داشت، گفت: امیدوار هستم در هر زمینهای پس از این فعالیت میکنم چون هنوز مسابقات المپیک در پیش است صحبتی با وزیر ورزش و جوانان در تهران داشته باشم و همچنین رئیس کمیته ملی المپیک، چون میتوانم ورودی المپیک را نیز کسب کنم اگر بتوانم میایستم و ادامه میدهم و اگر نتوانم به دوومیدانی میدانی کمک خواهم کرد.
نایب قهرمان پرتاب دیسک بازیهای آسیایی هانگژو در مورد اینکه خداحافظی او از پرتاب دیسک قطعی است یا خیر توضیح داد: خداحافظی هم از بازیهای آسیایی قطعی است اما به محض بازگشت به تهران تصمیم نهایی را اتخاذ خواهم کرد. فرقی نمیکند در بازیهای آسیایی باشد یا جای دیگری، امروز را میتوان یک خداحافظی زیبا دانست.
وی در مورد ۲۲ سال حضورش در ورزش قهرمانی و حرفهای عنوان کرد: ۲۲ سال در ورزش حرفهای بودن خیلی سخت است، پیش از این هم گفتم ابتدا باید به دستها و پاهایم خسته نباشید بگویم که ۲۲ سال خیلی آنها را اذیت کردم ۷، ۸ عمل جراحی روی بدنم انجام دادم که بسیار سنگین بود ولی در واقع دیگر باید تمام میشد. از حسین توکلی خیلی تشکر میکنم که برادرانه در کنارم بود،همچنین از آرش علینژاد تراپیستم که طی سه ماه گذشته خیلی او را اذیت کردم تشکر میکنم آنها در کنار من بودند میتوانستیم یک تیم کامل با حضور آقای کینز باشیم اما این اتفاق رقم نخورد و در تهران یک سری صحبتها و مسائلی را که رخ داد و نتوانستیم آخرین بازیها نیز با کسب مدال طلا همراه شود مطرح خواهم کرد.
وی همچنین در مورد خداحافظی احساسیش از بازیهای آسیایی که با اشک و گریه به پایان رسید بیان کرد: قطعا هر آمدنی با یک رفتنی همراه است و ورزش این مسائلش زیباست، شما زمانی که مدال میگیرید گریه میکنید و زمانی نیز که شکست میخورید گریه میکنید، امروز مدال گرفتنم با خداحافظی همراه شد و خیلی حرفهای قشنگی میشنیدم که ورزشکاران آسیایی با من در میان میگذاشتند زمانی که این حرفها را شنیدم خیلی احساسی شدم و قطعاً دلم برای دایرهای که در آن سالها و سالها چرخیدم، توری که در آن پرتاب میکردم و این تماشاچیان که با احساس طی سالیان گذشته تشویقم میکردند خیلی تنگ میشود.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: احسان حدادی پرتاب دیسک بازی های آسیایی هانگژو بازی های آسیایی پرتاب دیسک بازی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۰۶۱۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفتگو با ستاره 19 ساله خاصترین تیم جام حذفی
به گزارش "ورزش سه"، مرحله یک هشتم رقابتهای فوتبال جام حذفی باشگاههای ایران برگزار و در یکی از این دیدارها تیم چادرملوی اردکان با درخشش گلر 19 ساله خود یعنی «امیرحسین آسیابان پور» که به تازگی نیز به اردوی تیم تیم ملی فوتبال دانشجویان کشور دعوت شده است، داغ صعود را به دل کرمانیها گذاشت و راهی مرحله یک چهارم شد.
این تیم رویایی که در پیکارهای لیگ فوتبال دسته اول باشگاههای ایران گرفتار تساویهای کمرشکن شده و در حالت برزخی به سر میبرد، با غلبه بر تیم مس کرمان در چارچوب جام حذفی، نشان داد که برای بازگشت به شرایط ایدهآل خود و اخذ سهمیه لیگ برتر فوتبال کشور آمادگی لازم را دارد.
شاگردان «سعید اخباری» در این بازی خارج از خانه با شکست فاصلهای نداشتند؛ اما امیدشان را حفظ کردند و در واپسین دقایق بازی گل خورده را جبران و اجازه ندادن تا میزبان کرمانی به هدفش برسد. در نهایت سرنوشت این بازی به ضربات پنالتی کشیده شد؛ و «امیرحسین آسیابان پور» گلری دهه 80 چاردملو که بدون اغراق ستاره بیچون و چرای میدان بود؛ ناجی چادرملو شد و سند صعود تیمش به عنوان تنها تیم لیگ دسته یکی به مرحله یک چهارم جام حذفی را با مهار ضربه پنالتی مسیها امضا کرد.
بعد از پیروزی ۴ بر ۶ تیم چادرملو اردکان در ضربات پنالتی «سعید اخباری» سرمربی تیم چادرملو اردکان درباره نقش دروازهبان جوان تیمش در این پیروزی گفت: «امیرحسین آسیابانپور را سال گذشته که دروازهبان تیم جوانان بود در گزینش و تست به تیم آوردم؛ و زیر نظر طباطبایی مربی دروزاهبانهای تیم که به عنوان بهترین دروازهبانان ایران شناخته میشود, شبانهروز تمرین کرد. امروز او ۱۹ ساله است و خوشحالم که به این اعتماد جواب داد؛ ما سه گلر خیلی خوب داریم که «حجت صدقی» مقداری مصدومیت داشت و این فرصت به امیرحسین رسید و این سومین بازی او بود. امیر حسین در این بازی خیلی مسلط کار کرد؛ و امیدوارم قدرشناس موقعیتی که بهش داده شده و همچنین قدر مربی خودش را بداند. مسیر رو به رشدی برای او مهیا است و همه چیز بستگی به خودش دارد.»
به سراغ این ستاره آینده دار رفتیم؛ امیرحسین در خصوص قرار گرفتن در مسیر دروازهبانی به خبرنگار ورزش سه گفت: «همه چیز از فوتبال بعد از مدرسه در کوچه و خیابان شروع شد؛ و هر روز علاقه من به فوتبال و گلری بیشتر و بیشتر میشد تا جایی که با حمایت خانواده برای شرکت در تستهای آکادمی کیا به تهران سفر کردم.»
*چگونه به چادرملو رسیدی؟
زمانی به تهران سفر کردم 12 سالم بود و شرایطم برای پسری 12 ساله در شهر غریب سخت بود؛ و توانایی زندگی در استانی به بزرگی تهران را نداشتم و مجبور شدم برگردم یزد؛ چند سالی در یزد ادامه دادم و یک بار برای برای همیشه تصمیم گرفتم برای رسیدن به آرزویی که دارم مجددا به تهران سفر کنم. در تهران به صورت کاملا اتفاقی از مراحل تست گیری آکادمی چادرملو سردرآوردم و در کمال ناباوری و زمانی که مات و مبهوت بودم گفتند در تست قبول شدم.»
او گفت: «آغاز کار حرفهای من در پست دروازهبانی از اینجا شروع شد خداروشکر با دلسوزی و تلاش مربی آقای «حامد طباطبایی»، دعای پدرو مادرم و تحمل تمام سختهایی به جان خریدم امروز به اینجا رسیدم و میدانم که مسیر پر فراز نشیب و طولانی را در پیش دارم. واقعا در این دنیا برایم چیزی با ارزشتر از اشک شوق مادرم نیست!
*در چند بازی اخیر ستاره میدان و ناجی تیم بودی؛ نظرت در این مورد چیست؟
باعث افتخار من است که به عنوان کوچیکترین عضو مجموعه باشگاه چادرملو در این تیم حضور دارم و توانستم به عنوان تنها بازیکن بومی برای تیم مفید باشم؛ این موفقیت در چند بازی اخیر را به سرمربی و مربیان تیم و تمام کسانی ک به من باور داشتند مدیونم؛ و امیدوارم که در آینده نیز سربلند باشم و جواب بخشی از تمام زحمتهایی که تا به امروز برایم کشیدهاند را بدهم.
*به نظرت در آینده چه جایگاهی در فوتبال ایران به دست خواهی آورد؟
آینده رو حقیقتا نمیتوانم پیش بینی کنم؛ اما امیدوارم به جایگاهی برسم که موجب خوشحالی دل پدر و مادرم باشم؛ چرا که همیشه برای من خیلی زحمت کشیدن و هیچ چیز برای من با ارزشتر از این نیست.
*چه آرزویی داری؟
آرزوی من رسیدن به تیم ملی بزرگسالان و پوشیدن پیراهن تیم ملی است و امیدوارم یک روزی به این درجه برسم که برای مردم ایران افتخار آفرین باشم.